Rzeczywistość Świata

Wiele osób mówi, że jesień to najsmutniejsza pora roku. Każda pora roku może być smutna, nawet słoneczne lato, gdy spędza się je samemu. Tak naprawdę, życie jest o wiele weselsze i każde chwile jest szczęśliwsze, gdy spędza się je z dobrymi ludźmi. W towarzystwie w którym możemy być sobą, nie musimy nikogo udawać. To cudowne gdy ktoś akceptuje nas takimi jakimi jesteśmy. Nie możemy starać się na siłę upodobnić do kogoś lub zachowywać się tak, aby innym pasowało. Jeśli mamy zamiar się zmienić, powinniśmy zrobić to sami dla siebie, a nie ponieważ ktoś nam każe. Upodabnianie do kogoś jest nieopłacalne. Dlaczego ktoś miałby nas pokochać czy polubić skoro niczym się nie różnimy? Pozostańmy sobą, zmieniajmy się dla siebie, a prawdziwi przyjaciele będą zawsze, nawet gdy będzie deszczowa jesień.

Coś się kończy a coś się zaczyna. Żeby coś mogło sie rozpocząć, musimy zamknąc pewne sprawy na dobre. Nie ma co żałować, że czasu nie można cofnąć, że pewnych rzeczy nie możemy przeżyć po raz drugi. Jesteśmy nikim bez wspomnień. Dobrze jest, przypomnieć sobie dobre czy te złe momenty, ale tylko na chwilę. Jest to czas przeszły a dłuższe zatracanie się w tym co było, może nie być dla nas korzystne. To, że coś minęło i nie możemy przeżyć tego po raz drugi jest piękne, bo gdybyśmy mogli, nie byłoby to już dokładnie to samo. Przyszłość jest na nieznana, nie musimy sie jej obawiać. Wiadomo będą złe, dobre chwile. Co ma być to będzie. Jedyne co możemy zrobić to robić tyle co w naszej mocy aby przyszłość była jak najlepsza. Ale także tworzyć dobre wspomnienia, gdyż są częścią nas.

Każdy dzień jest dla nas walką. To przed czym stajemy, jest naszym kluczowym starciem, w którym musimy dać z siebie tyle ile możemy. Każdy kolejny dzień daje nam wiele nowych wyzwań. Grunt w tym, by się nie poddawać. Nie możemy przed czymś uciekać, bo w końcu nas dopadnie, czy tego chcemy czy nie. Trzeba stanąc twarzą w twarz z życiem. Dopiero wtedy możemy coś osiągnąć. Czasem najpierw trzeba przegrać by móc poźniej wygrać. Nie można zniechęcać się po porażce, wręcz przeciwnie powinna nas ona motywować aby stawać się jak najlepszym.

Czy idąc miastem, mijamy częściej ludzi uśmiechniętych czy ponurych? Wszędzie zabiegani,

pochmurni czy bez wyrazu. Gdy pojawi się choćby jedna osoba ze szczerym uśmiechem na twarzy,

wszyscy spoglądają na nią, jakby coś z tą osobą było nie w porządku. Czy ludzie boją się chodzić 

z choć lekkim uśmiechem? A może boją się złej oceny ze strony innych, bo przecież bycie szczęśliwym

jest dziwne w tym świecie. To, co powinno być codziennością uchodzi za nienormalne. Każdy ma prawo

mieć zły dzień, lecz czy całe życie musi być szare? Jeden lekki uśmiech potrafi pokolorować nasze serca

czy też innych ludzi, dając mały promyczek nadziei na lepsze jutro.  Nadajmy swemu życiu tyle jasnych

barw ile jesteśmy w stanie. Po każdej burzy wychodzi słońce, albo i nawet tęcza. Począwszy od uśmiechu,

zakończmy na wielkim szczęściu.

Każdego dnia, mijamy ludzi ślepo zapatrzonych w telefony. Co się dzieje z tym światem?

Rozmowa twarzą w twarz, dlaczego tak teraz tego unikamy? Dlaczego zwykła komunikacja

w rzeczywistym świecie stała się tak trudna? To prawda, technologia powinna ułatwiać nam

życie, lecz nie zastępować. Gdy tylko mamy chwilę wolnego czasu, zamiast wykorzystać to,

na spotkanie ze znajomymi, wolimy przejrzeć różne social media. Czy to na tym wszystko 

polega? Częściej poznajemy się w internecie, niż w prawdziwym życiu. Relacje międzyludzkie 

zanikają coraz bardziej z każdym dniem, a my nic z tym nie robimy. Czy naprawdę lepiej śmiać

się do telefonu niż na kawie z przyjacielem? Technologia na świecie cały czas idzie do przodu, 

a my by za nią nadążyć spędzamy coraz więcej czasu, wgapiając się w ekran zamiast w ludzkie twarze.